“Je hoeft jezelf niet mooi te vinden, maar je moet wel van je lichaam houden. Je hoeft niet slank, sportief of sterk te zijn, zelfs niet gezond, maar je moet je wel kunnen ontspannen. Je hoeft niet gelukkig te zijn, maar je moet wel kunnen genieten.”
Dit is een stukje uit het boek Vrienden worden met je lijf van de schrijfster Lisette Thooft. Ik heb dit boek van een hele goede vriendin gekregen. Een vriendin die weet dat ik mezelf wat te dik vindt en die weet dat ik problemen met mijn linker knie heb. Ze gaf jaren geleden al aan, dat ik wel wat liever en positiever over mezelf mocht zijn. Ik vond mezelf toen vooral nuchter en realistisch en kon op dat moment niet veel met deze opmerking. Totdat ik dit boek gelezen had. Wat een eyeopener is dit boek voor mij!
Jarenlang heb ik weinig tot niets gevoeld in mijn lijf. Ik was er trots op dat ik nooit paracetamol hoefde te slikken. Totdat ik in 2013 zoveel pijn in mijn lijf kreeg, dat ik er niet meer omheen kon. In die jaren heb ik wel geleerd te voelen en ben ik lichaamsbewuster geworden. Thooft schrijft: “Lichaamsbewustzijn, voelen wat je voelt in je lijf, is van levensbelang voor je gezondheid; het versterkt je immuunsysteem.” Na het lezen van dit boek begrijp ik dat als je je niet verbindt met je lichaam, je lichaam zich in de steek en alleen gelaten voelt. Daarom is mijn lichaam in 2013 ook zo enorm gaan schreeuwen. Ik hoorde haar in het begin niet fluisteren en gaf haar geen aandacht. Mijn kijk op mijn lijf is door dit boek echt veranderd.
Ook lees ik in dit boek voor het eerst wat een goede houding is. Mijn moeder riep vroeger altijd “Annelies schouders naar achteren” tot vervelens toe. Nu lees ik: billen fier naar achteren alsof je een staart hebt, die wil kwispelen, je oren moeten boven je schouders staan, enz. (Body Reading). Verder in het boek lees je wat aanrakingen doen. Je wordt beter van een prettige aanraking, want dan maak je het stofje oxytocine aan. Oxytocine zorgt voor ontspanning en genezing. In theorie wist ik dit al, maar in de praktijk doe ik er nauwelijks iets mee, behalve dan dat er bij ons in het gezin veel geknuffeld wordt.
Door het lezen van dit boek, besefte ik dat ik mijn lijf eigenlijk nauwelijks aandacht geef. Toch begon ik tijdens het lezen, iets van trotsheid te voelen. Ik heb tenslotte toch maar 3 gezonde zonen gebaard (thuis) en ze ook nog eens alle 3 lang borstvoeding kunnen geven. Daarnaast is mijn lichaam herstelt van reuma, lyme en allerlei voedselallergieën. Ik werd meteen milder voor mijn lijf en ik voelde veel dankbaarheid naar mijn eigen lijf toe. Dit heb ik kunnen vasthouden. Toch zal ik hier dagelijks werk van moeten maken, als ik dit wil vasthouden, zodat het op den duur vanzelf zal gaan. Ik heb daarom ook besloten dit boek terug te leggen op de stapel ‘nog te lezen’, zodat ik dit boek binnenkort nogmaals ga herlezen. Ik ga zeker ook andere boeken van haar eens bekijken. Dankbaar dat ik dit boek van mijn vriendin heb gekregen!